Lesdag Geboortetrauma – Eerstejaars Arutam College
De dag begint rustig. Studenten druppelen binnen met hun huiswerkopdrachten in de hand. Er zijn tekeningen gemaakt, en op losse blaadjes staan gevoelens, emoties, overtuigingen en gedachten die zijn opgekomen tijdens de voorbereidende oefeningen. Al snel vult de ruimte zich met zinnen als: “Zo ben ik nou eenmaal.” “Dat is nu eenmaal het leven.” “Dit gaat al mijn hele leven zo.” De toon is gezet. Overtuigingen klinken als onwrikbare waarheden. Wat opvalt, is dat weinig studenten zich bewust zijn van de oorsprong van deze innerlijke stemmen.
Wat vandaag centraal staat, is inzicht. Inzicht in de diepere lagen van herkomst. Wat als jouw overtuiging niet van jou is? Wat als deze is ontstaan vóórdat jij überhaupt een gedachte kon vormen?
Geboortetrauma
We beginnen bij het begin. Of eigenlijk, nog daarvoor. Want de imprint die wij vandaag geboortetrauma noemen, begint al bij de rijping van de eicel en de zaadcel, drie maanden vóór de conceptie. Gedachten, gevoelens en overtuigingen van vader en moeder worden al op celniveau opgeslagen. Deze eerste lagen van informatie vormen het fundament van je systeem, zonder dat je daar een bewuste herinnering aan hebt.
Vervolgens kom je in de baarmoeder. Negen maanden lang ben je volledig symbiotisch met je moeder. Alles wat zij denkt, voelt en ervaart wordt onbewust jouw waarheid. Wat zij gelooft over het leven, over zichzelf, over veiligheid en liefde, jij neemt het op zonder filter. Ook de vader speelt hierin een krachtige rol. Zijn aanwezigheid, zijn afwezigheid, zijn innerlijke wereld beïnvloeden het hele veld waarin jij je ontwikkelt.
En dan is er het geboortemoment zelf. Een fysieke en energetische poort waarin je volledig openstaat. De eerste woorden die daar gesproken worden, door een arts, een verloskundige, je ouders, nestelen zich als overtuiging diep in je systeem. Niet als losse zinnen, maar als levenswaarheid. “Schiet eens op.” “Het is te zwaar.” “Ze doet het niet goed.” Woorden die in één seconde de blauwdruk kunnen vormen voor hoe jij jezelf ziet, hoe je relaties beleeft, hoe je omgaat met druk, falen en succes.
De geboortetunnel
Tijdens de les begeleiden we de studenten met zachtheid en helderheid door deze lagen heen. We gebruiken tekeningen, lichaamswerk en systemisch doorvragen. Patronen worden zichtbaar. Overtuigingen worden benoemd. Emoties krijgen ruimte.
En dan volgt de geboortetunnel. Een krachtige fysieke ervaring waarin je opnieuw de baarmoeder betreedt. In stilte. In donkerte. En dan de kruip naar buiten. Het lijf herinnert zich alles. De paniek, het wachten, de druk, het alleen zijn, of het verlaten worden. Maar in deze setting is er iets wezenlijks anders. Je bent niet alleen. Je weet nu waar je bent. En je weet dat je een keuze hebt. In deze veilige, gedragen ruimte ontstaat de mogelijkheid om los te laten wat nooit van jou was.
Innerlijke ruimte
Aan het einde van de dag staan studenten vaak stil, vol ontzag. Niet omdat ze iets hebben opgelost, maar omdat ze een innerlijke ruimte hebben herkend die tot dan toe onbewust was. Ze gaan naar huis met een diepe ervaring in hun lijf, een versterkte verbinding met zichzelf, en met een tastbaar besef: Ik kan dit ook bij mijn cliënten begeleiden.
Een lesdag die niet alleen raakt, maar verandert.