Het voorrecht om mentor te mogen zijn
In deze blog vertelt Caroline Bedée, mentor en docent ATR, over het mentorschap en de reis van haar studenten.
“Wat een voorrecht is het om mentor te mogen zijn van zo’n leergierige, toegewijde en talentvolle groep studenten. Het mentorschap heb ik ervaren als een prachtige rol waar ik ontzettend veel voldoening uithaal en waarin ik nog groeiend ben. Van heel dichtbij heb ik alle ontwikkelingen in de groep kunnen waarnemen mede omdat ik elke lesdag aanwezig was. Daar waar nodig kon ik dan even een klankbord, aanspreekpunt of vraagbaak zijn maar bovenal er gewoon zijn. Ook tussen de lessen door is het belangrijk dat studenten iemand hebben waar ze altijd bij terecht kunnen. Er gebeurt zoveel in een jaar, het leren van het vak, het eigen proces en het gewone leven met alle ups en downs gaat ook nog gewoon door. Het was ook prachtig om te zien hoe de meesten een enorme transformatie doormaakten. Op de laatste lesdag van dit jaar kwamen de studenten ook met het idee om voor/na foto’s te maken aan het begin en einde van het studiejaar om zo de andere uitstraling vast te kunnen leggen. Sommigen waren behoorlijk gedissocieerd aan het begin van het jaar en aan het einde van het jaar zo krachtig aanwezig in het hier en nu.
Tijdens de opleiding zijn er ook een aantal mensen gestopt met de opleiding, ieder om zijn/haar eigen reden maar altijd in goed overleg en met de nodige steun in het eigen proces. Voor de groep was het af en toe best pittig wanneer er iemand afviel maar al snel ontstond er altijd weer een nieuw evenwicht. De supervisie dagen waren voor eenieder best spannend vooral als er persoonlijke stukken werden getriggerd die aan beoordeling vastzaten. Maar het was prachtig hoe de rust bewaard bleef en eenieder elkaar ondersteunde en het beste toewenste. Als mentor stond ik uiteraard klaar met een luisterend oor en koekjes.
De laatste les voor de zomervakantie sloten we af met een boottochtje met hapje en drankje door de Utrechtse grachten. Het was mooi zonnig weer en zo leerden we elkaar ook eens op een andere manier kennen. De laatste weken van het jaar werden door de meesten als behoorlijk pittig ervaren. De leertherapie verslagen moesten worden ingeleverd voor een bepaalde datum evenals het eindverslag. Er stond nog een schriftelijk tentamen op het programma en tenslotte ook nog een supervisie dag. Dat alles tussen de lessen en huiswerkgroepen door. Ook voor de huiswerkgroepen moesten er nog verslagen worden afgemaakt. De laatste lesdag is dit harde werken rijkelijk beloond met een certificaat Innerlijk Kindwerk. De certificaat uitreiking was aan het einde van de laatste lesdag onder het genot van een hapje en drankje en thuisblijvers die mee wilden kijken konden dat online doen.
Deze dag hebben we teruggeblikt op een leerzaam en transformerend jaar waarin iedereen stuk voor stuk gegroeid is. Met het team en de studenten kijken we dan ook erg uit naar het tweede studiejaar waar we verder gaan met het aanleren van nieuwe technieken en met de persoonlijke ontwikkeling en therapeutische vorming.”